W kolejnym wpisie z cyklu „Podstawy łuszczycy”, ponownie poruszamy temat fototerapii w leczeniu łuszczycy. Tym razem wyjaśniamy kto w szczególności powinien zainteresować się leczeniem łuszczycy światłem, a kto powinien unikać takiego rodzaju terapii. Zapraszamy do czytania i komentowania!
Dla kogo fototerapia łuszczycy jest najlepszym rozwiązaniem?
Fototerapia to skuteczna metoda leczenia łuszczycy, ale nie jest odpowiednia dla każdego pacjenta. W niektórych przypadkach stanowi doskonałą alternatywę dla leczenia miejscowego i systemowego, natomiast w innych może być nieskuteczna lub niewskazana.
Fototerapia sprawdza się szczególnie w przypadku:
– Łuszczycy plackowatej (umiarkowana i ciężka postać).
– Łuszczycy kropelkowej.
– Łuszczycy owłosionej skóry głowy (przy zastosowaniu laseroterapii).
– Pacjentów, u których leczenie miejscowe nie przyniosło rezultatów, ale nie chcą lub nie mogą stosować leczenia systemowego.
Nie zaleca się fototerapii u osób:
– Z nadwrażliwością na światło.
– Z przebytą chorobą nowotworową skóry.
– Przyjmujących leki fotouczulające (np. niektóre antybiotyki, retinoidy).
Fototerapia to skuteczna metoda leczenia łuszczycy, ale nie dla każdego pacjenta. Najlepsze efekty przynosi u osób z umiarkowaną i ciężką łuszczycą plackowatą, łuszczycą kropelkową oraz zmianami ograniczonymi do owłosionej skóry głowy. Jest świetnym wyborem dla pacjentów, którzy nie mogą lub nie chcą stosować leków systemowych, a także dla kobiet w ciąży i dzieci.
Jednak terapia światłem wymaga regularnych wizyt w gabinecie dermatologicznym, dlatego nie sprawdzi się u osób, które nie mogą sobie na to pozwolić. Nie jest również wskazana dla pacjentów z chorobami nowotworowymi skóry czy nadwrażliwością na światło.
Więcej o fototerapii w leczeniu łuszczycy w kolejnych wpisach na blogu.
