Celiakia jest chorobą genetyczną, która często współwystępuje w z łuszczycą, i jak się okazuje – może zaostrzać jej objawy. Niektórzy publicyści wskazują, iż w takiej sytuacji, poprawę stanu zdrowia może wtedy przynieść wyłącznie zastosowanie diety bezglutenowej.
Istnieją badania naukowe, które potwierdzają wyższe stężenia przeciwciał typowych dla celiakii u osób z łuszczycą – dotyczy to ok. 16% pacjentów ze zmianami łuszczycowymi (A. Szafarska-Popławska, Różne obrazy kliniczne celiakii, „Alergia” 2014, nr 1, s. 11-14.). Związek między łuszczycą a celiakią bierze się m.in. z ich wspólnego – autoimmunologicznego – pochodzenia. W obu przypadkach układ odpornościowy organizmu wytwarza przeciwciała skierowane przeciwko własnym tkankom. W celiakii przeciwko kosmkom jelitowym odpowiedzialnym za wchłanianie składników odżywczych z pokarmu, w łuszczycy przeciwko skórze.
Celiakia wiąże się m.in. z przewlekłym stanem zapalnym w jelicie cienkim, któremu towarzyszą liczne objawy niepożądane: wymioty, biegunkę, bóle brzucha, bóle mięśni i stawów, zaburzenia miesiączkowania, depresję, czy właśnie problemy ze skórą. Wynikające z przebiegu celiakii, ograniczone wchłanianie, m.in. leków, może doprowadzić również do zaostrzenia objawów współwystępującej z nią choroby, w tym łuszczycy.
Odpowiedzią na problemy ww. problemy, może być dieta bezglutenowa. Gluten jest frakcją białek takich zbóż jak pszenica, żyto, jęczmień czy owies, jego głównym źródłem będzie więc pieczywo i makarony, ale też mięso i wędliny, sosy czy keczup, gdzie gluten jest dodawany. Dieta bezglutenowa nie jest dietą łatwą, wymaga na pewno dużej samodyscypliny. U wielu chorych na łuszczycę po jej wprowadzeniu zauważa się jednak poprawę stanu zdrowia. Dlatego też Łuszczykom zaleca się diagnostykę w kierunku celiakii, a w przypadku pozytywnego rozpoznania – dietę bezglutenową.
Opracowanie własne na podstawie ogólnodostępnych materiałów.
