Na łamach Journal of European Academy of Dermatology and Venereology ukazały się wyniki prospektywnego badania kohortowe BADBIR w którym porównano bezpieczeństwo kardiologiczne leków biologicznych na łuszczycę.
W badaniu wzięli udział brytyjscy pacjenci z łuszczycą plackowatą leczeni za pomocą ustekinumabu, inhibitorów TNF-alfa (etanercept i adalimumab) lub metotreksatem. Jako incydenty sercowo-naczyniowe (ang. major cardiovascular events) określano wystąpienie ostrego zespołu wieńcowego lub udaru mózgu. Pierwotnym punktem końcowym było porównanie ryzyka sercowo-naczyniowego pomiędzy grupami leków biologicznych (ustekinumab vs inhibitory TNF-alfa), podczas gdy drugorzędowym punktem końcowym było porównanie ustekinumabu, etanerceptu lub metotreksatu z adalimumabem.
Do badania włączono 5468 pacjentów leczonych lekami biologicznymi (3204 adalimumab, 1313 etanercept i 951 ustekinumab) oraz 2189 leczonych metotreksatem. Mediana obserwacji wynosiła 2 lata. W tym okresie zaobserwowano 7 incydentów sercowo-naczyniowych u pacjentów leczonych ustekinumabem, 23 leczonych adalimumabem, 6 leczonych etanerceptemi 9 u osób leczonych metotreksatem. Nie zaobserwowano istotnych różnic w ryzyku sercowo-naczyniowych pomiędzy analizowanymi terapiami.
Jak wskazują autorzy, wyniki badania nie faworyzują z żadnego z analizowanych leków w kontekście bezpieczeństwa sercowo-naczyniowego. Jednakże, ze względu na krótki okres obserwacji potrzebne są dalsze badania oceniające bezpieczeństwo terapii biologicznych u pacjentów z łuszczycą.
Opracowanie własne na podstawie ogólnodostępnych materiałów.