Egzosomy to małe, zewnątrzkomórkowe nanopęcherzyki uwalniane przez komórki (m.in. komórki macierzyste), które krążą w krwiobiegu i zawierają cenne substancje o różnych właściwościach, w tym białka, lipidy i materiał genetyczny, taki jak mRNA i miRNA. Egzosomy wykazują właściwości przeciwzapalne i immunomodulujące, co czyni je atrakcyjnym rozwiązaniem do stosowania w kosmetologii, ale także w leczeniu chorób skóry w tym łuszczycy.
Działanie terapeutyczne egzosomów polega na ich zdolności do modulowania mikrośrodowiska komórek, regulowania ekspresji genów i indukowania różnicowania komórek, co może mieć pozytywny wpływ na zdrowie skóry. W kosmetyce egzosomy stosuje się w celu redukcji zmarszczek, poprawy tekstury i nawilżenia skóry oraz zwiększenia jej elastyczności. Egzosomy mają zdolność do redukcji stanów zapalnych i uszkodzeń spowodowanych promieniowaniem UV. Ponadto wykorzystuje się je do wspomagania regeneracji tkanek w ranach skóry i leczenia chorób dermatologicznych, takich jak toczeń rumieniowaty układowy, łuszczyca, atopowe zapalenie skóry, twardzina układowa czy bielactwo nabyte.
Dokładny mechanizm, dzięki któremu egzosomy przyczyniają się do leczenia łuszczycy, nie jest jednak w pełni poznany. Badania sugerują, że egzosomy można wykorzystać do modulowania układu odpornościowego w celu zmniejszenia stanu zapalnego i poprawy stanu skóry. Wykazano, że egzosomy pochodzące z komórek T regulatorowych hamują stan zapalny u myszy z chorobami skóry podobnymi do łuszczycy. Egzosomy można również wykorzystać do dostarczania środków terapeutycznych bezpośrednio do dotkniętych obszarów. Trwają także badania nad zastosowaniem egzosomów w terapii atopowego zapalenia skóry. Badania wykazały, że potencjalnie mogą zmniejszać stany zapalne dzięki ich modulacji i wspomagać odbudowę bariery skórnej poprzez zwiększenie produkcji ceramidów i dihydroceramidów.
Opracowanie własne na podstawie ogólnodostępnych materiałów.
